Δημήτρης Σούρας . :
Αν ο Έλληνας δεν ξεπεράσει το στίγμα του ψυχιάτρου, δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει ότι η Ψυχιατρική είναι Ιατρική. Η ψυχική νόσος είναι μια αρρώστια η οποία έχει συμπτώματα, διαφορική διάγνωση, διάγνωση και φυσικά φαρμακευτική αγωγή, ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση και θεραπεία. Αν αυτό δεν το καταλάβουμε, δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την ντροπή, όπως είπατε, του να αρρωστήσεις, Είμαστε όλοι έτοιμοι να μιλήσουμε ανοικτά για καρκίνους, βαρύτατα νευρολογικά προβλήματα, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και μόλις φθάσουμε στην λέξη 'ψ...' κουμπωνόμαστε. Πρέπει να γνωρίζετε ότι για μας τους ψυχιάτρους η λέξη 'τρελός' δεν υφίσταται.
Π.Β. : Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Δ.Σ. : Θα σας πω τον λόγο. Έχουμε προχωρήσει επιστημονικά με την ψυχιατρική τόσο πολύ ώστε τα φάρμακα να βοηθούν ακόμη και αρρώστους που παραλογίζονται ούτως ώστε να συμπεριφέρονται φυσιολογικά και να συνυπάρχουν δίπλα μας, Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε. Επίσης πρέπει να κατανοήσουμε ότι στις περισσότερες ψυχικές ασθένειες (εκτός των ψυχώσεων) — η επιτυχία κυμαίνεται μεταξύ 70-75%. Δηλαδή επιτυχία η οποία σχετίζεται με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι άρρωστοι με τα νέα φαρμακευτικά σκευάσματα με τις νέες μεθόδους ψυχοθεραπείας και συνεπώς με πολύ σημαντική αποτελεσματικότητα.
Π.Β. : Αυτό, το ότι έχει εξελιχθεί τόσο πολύ η ιατρική επιστήμη και πλέον δεν αποκαλείται κάποιος 'τρελός', όπου το θεωρώ και υποτιμητική έννοια, γιατί δεν έχουν ενημερώσει το κοινό για τα φάρμακα, ψυχοθεραπεία και τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας ; Γιατί δεν υπάρχει αυτή η ενημέρωση στα Μ.Μ.Ε 
Έχω μείνει πραγματικά έκπληκτη,
Δ.Σ. : Να σας απαντήσω γιατί. Διότι τα Μ.Μ.Ε καλούν κάποιον να μιλήσει όταν τα πράγματα είναι 'πέτα το τέρας στην πρώτη σελίδα' που σημαίνει ότι όταν το γεγονός είναι ακραίο, οι ψυχίατροι καλούμαστε να πούμε τη γνώμη μας και να το αναλύσουμε. Στο παρελθόν να αναφέρω υπήρχαν εκπομπές που δειλά-δειλά αναφερόντουσαν στις συχνές ψυχικές διαταραχές (κατάθλιψη, ψύχωση, διπολική διαταραχή και άλλα). Υπάρχουν δύο τινά. Το πρώτο είναι ποιος μιλάει, πως μιλάει και τι 'μηνύματα' περνάει βάσει της γνώσης του και της εμπειρίας του. Το δεύτερο είναι , αν ο δημοσιογράφος που είναι δίπλα σου ακούει, αφήνει να μιλήσεις και να έχει τη δυνατότητα να μεταδώσει τα πραγματικά μηνύματα στον κόσμο (δυστυχώς μεγάλο ρόλο εδώ παίζει και η τηλεθέαση). Άρα λοιπόν δεν είναι πάρα πολύ εύκολο να ακουστούν μερικά πράγματα. Αυτό προσωπικά το αναφέρω πάρα πολλές φορές. Δεν γνωρίζω επίσης αν ο κόσμος είναι έτοιμος να ακούσει γιατί όταν το πρόβλημα χτυπήσει την πόρτα του διπλανού,είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε, να καταλάβουμε και να συμβουλεύουμε. Όταν όμως πρόκειται για το δικό μας σπίτι, τα πράγματα αλλάζουν και γίνονται απαγορευτικά.
Π.Β. Εδώ θέλω να ρωτήσω αυτό ακριβώς που μόλις αναφέρατε. Πως θα καταλάβει η οικογένεια ότι κάποιος μέλος εμφανίζει ψυχική νόσο και χρήζει τακτικής παρακολούθησης από ψυχίατρο και φαρμακευτικής αγωγής ;
 |
| Η οικογένεια είναι ο πρώτος 'γιατρός'. |
Δ.Σ. Ξέρετε κάτι ; Η οικογένεια είναι ο πρώτος 'γιατρός'. Γιατί το άτομο το οποίο ξεκινά να αρρωσταίνει αρχίζει να αλλάζει ως προς τη συμπεριφορά, τον τρόπο ζωής, το φαγητό, τον ύπνο, τη διάθεση, την λεκτική ενδοοικογενειακή επικοινωνία (μιλά πιο αργά ή πιο γρήγορα ή καθόλου, απομονώνεται) δηλαδή υπάρχει μια σοβαρή σαφής αλλαγή. Αυτή η κατάσταση τρομάζει την οικογένεια που αρχίζει να ξορκίζει το 'κακό' λέγοντας 'δεν είναι τίποτα', 'θα του περάσει', 'εφηβεία είναι', 'νέος είναι ακόμη', 'θα δούμε πως θα πάνε τα πράγματα'. 'και εγώ τα πέρασα αυτά', 'ας κάνουμε λίγο υπομονή'. Καταλαβαίνω ότι στην αρχή είναι δύσκολο να δεις κάτι κακό αλλά όταν αυτή η κατάσταση παρατείνεται, κάποιος από την οικογένεια δεν θέλει να δει και να παραδεχτεί ότι κάτι συμβαίνει. Δυστυχώς τελικά το αντιλαμβάνεται όταν η αλλαγή γίνεται απειλητική προς τον εαυτό του ασθενούς ή προς τους άλλους. Άρα 1) Αν βλέπετε κάποια αλλαγή σε κάποιο μέλος της οικογενείας που παρατείνεται και εντείνεται, τότε σκεφθείτε μήπως πρέπει να τηλεφωνήσετε σε κάποιον ειδικό 2) Αν ο ασθενής έχει εναισθησία (έχει επίγνωση της κατάστασής του), τότε θα πάτε μαζί. 3) Αν δεν θελήσει να έρθει μαζί σας, τότε θα πρέπει να επισκεφθείτε εσείς ειδικό και να περιγράψετε την όλη κατάσταση και να τον συμβουλευθείτε. Αυτό θα γίνει για μια φορά γιατί οι ασθενείς πολλές φορές αρνούνται να πάνε στο γιατρό μη παραδεχόμενοι το πρόβλημά τους.
Π.Β. : Επειδή όλα αυτά που λέτε είναι πραγματικά σπουδαία και δεν είστε τυχαία ο κορυφαίος επιστήμονας της Ελλάδος και δίνετε μεγάλη μάχη, χαίρομαι ιδιαίτερα που είστε πάντα κοντά μας και η ενημέρωση που μας παρέχετε είναι ανεκτίμητης αξίας.
Δ.Σ. : Εγώ αυτό το βλέπω σαν μια πολύ μικρή προσφορά και θέλω να πω σε όλους όσοι μας ακούν και όσοι θα μας διαβάσουν κάποια στιγμή ότι δεν κάνω τίποτε παραπάνω από αυτό που πρέπει να κάνει κάθε γιατρός, απλώς, ενώ σε αυτήν την ηλικία θα μπορούσα να ξεκουραστώ, αποφάσισα να γυρίσω όλη την Ελλάδα, να ενημερώσω γονείς, δασκάλους και παιδιά γιατί λιγότεροι άρρωστοι σημαίνει περισσότερη χαρά και ευτυχία.
Π.Β. : Θα εκφράσω ξανά τα θερμά μου συγχαρητήρια ήρθα επειδή ερευνώ το θέμα ως πολίτης και νιώθω ότι με αυτή τη συνέντευξη το κοινό που θα τη διαβάσει θα ενημερωθεί σωστά. Είπατε ότι την αλλαγή ενός ατόμου τη βλέπει πρώτα η οικογένεια. Αν το ίδιο το άτομο καταλάβει και αποδεχτεί πως οι σκέψεις του και τα συναισθήματά του έχουν αρχίσει να διαφοροποιούνται, έχουν αρχίσει να τον βασανίζουν και αποφασίσει να δεχτεί τη βοήθεια ψυχιάτρου πως τον ανακοινώνει στην οικογένειά του και ποια στάση πρέπει να κρατήσουν οι οικείοι του ;
Δ.Σ. : Νομίζω ότι πρέπει να το ανακοινώσει με τη βοήθεια του ψυχιάτρου ή να τους μιλήσει ο ίδιος ο ψυχίατρος. Όσο για τη στάση των οικείων είναι ανάλογα με την περίπτωση. Ο ψυχίατρος παρουσία του ασθενούς ανακοινώνει το πρόβλημα στην οικογένεια και προσπαθεί να είναι αμερόληπτος, βοηθητικός, να πει συγκεκριμένες αλήθειες χωρίς να τρομάξουμε το περιβάλλον. Φυσικά δεν είναι πανάκεια. Αν πχ κάποιος πάσχει από κατάθλιψη στην ενημέρωση της οικογενείας και του ασθενούς οφείλουμε να μιλήσουμε για ψυχιατρική ασθένεια που αντιμετωπίζεται υποχρεωτικά φαρμακευτικά και να εξηγήσουμε τις παρενέργειες και την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων λέγοντάς τους να αποφεύγουν να διαβάσουν το έντυπο που είναι μέσα στο κουτί. Θα σας πω κάτι που δεν το λέει κανένας και πρέπει να το γνωρίζετε. Στην Αμερική ο γιατρός που γράφει τη συνταγή των φαρμάκων εξηγεί τις παρενέργειες στον ασθενή. Ο ασθενής αγοράζει τα φάρμακα από το φαρμακείο σε ένα μπουκαλάκι που γράφει επάνω το όνομα του σκευάσματος. Δεν υπάρχει κανένα έντυπο και καμία άλλη οδηγία. Αυτό γιατί αφενός η εταιρεία με το φόβο των μηνύσεων γράφει χιλιάδες υποθετικές παρενέργειες, αφετέρου γιατί ο ασθενής διαβάζοντας το έντυπο πιθανώς να φοβηθεί μήπως πάθει κάτι ή πεθάνει.
Π.Β. : Αυτό και αν είναι σπουδαίο που ακούγεται τώρα.
Δ.Σ. : Παράδειγμα. Τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά νέας γενιάς γράφουν στο έντυπο ότι μετά την τρίτη εβδομάδα πιθανώς να προκαλέσουν ευχές θανάτου δηλαδή να περάσει από το μυαλό σου η ιδέα της αυτοκτονίας και τελικά να το κάνεις. Καταλάβατε;
Π.Β : Ναι. Αυτό και αν είναι ενημέρωση!
Δ.Σ : Τι συμβαίνει τώρα ; Γιατί τα γράφουν αυτά ; Που οφείλεται αυτή η φοβερή παρενέργεια ; Έχει παρατηρηθεί ότι ένας καταθλιπτικός που παίρνει αντικαταθλιπτικά αρχίζει να καλυτερεύει από την τρίτη εβδομάδα της λήψης και μετά. Αν μέσα στο μυαλό του υπήρχαν ιδέες αυτοκτονίας λόγω της σωματικής και ψυχικής αδυναμίας δεν μπορούσε να τις πραγματοποιήσει. Μετά την τρίτη εβδομάδα η διάθεση καλυτερεύει αλλά οι ιδέες παραμένουν. Έτσι λοιπόν είναι πιθανόν να βρει τη δύναμη και να προβεί στην απόπειρα αυτοκτονίας. Στο έντυπο λοιπόν των φαρμάκων αναγράφεται ότι τα αντικαταθλιπτικά μετά την τρίτη εβδομάδα μπορεί να προκαλέσουν απόπειρα αυτοκτονίας! Αυτό για να είναι καλυμμένες οι φαρμακευτικές εταιρείες και να μην αποζημιώσουν με υπέρογκα ποσά αυτούς που θα τους μηνύσουν. Γράφουν λοιπόν σαν παρενέργεια και λένε ότι δεν φταίνε εκείνοι. Εύλογο λοιπόν είναι το ερώτημα πολλών ασθενών 'τι λέει εδώ γιατρέ;' ρωτούν οι συγγενείς. 'Παίρνει αντικαταθλιπτικά και θα αυτοκτονήσει;' !
Π.Β. : Αυτό και αν είναι συνέντευξη. Με τα λόγια σας σώζονται αυτή τη στιγμή ανθρώπινες ζωές.
Δ.Σ. : Φυσικά, κάποιοι ασθενείς δεν παίρνουν αντικαταθλιπτικά επειδή γράφει αυτό μέσα και δεν ξέρουν την πραγματική αιτία.
Π.Β. : Αυτή η ομολογία σώζει ζωές. Από την μια κάποιος πρέπει να λάβει αντικαταθλιπτική αγωγή και από την άλλη τρομοκρατημένος δεν το κάνει.
Δ. Σ : Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσα λάθη μπορούν να γίνουν. Αν κάποιος διαβάσει το έντυπο με τις παρενέργειες που είναι συνήθως δύο σελίδες και είναι υποβόλιμος δηλαδή επηρεάζεται εύκολα, όποια παρενέργεια διαβάσει, πιστεύει ότι την έχει.
Π.Β. : Το περνάνε στο υποσυνείδητο και επηρεάζουν τους οικείους και τον ασθενή ότι το φάρμακο κάνει τη συγκεκριμένη παρενέργεια.
Δ. Σ. : Υπάρχουν και ασθενείς που λένε ότι έχουν όλα τα συμπτώματα των παρενεργειών και παρ όλες τις διαβεβαιώσεις των ψυχιάτρων δεν το πιστεύουν. τι κάνει λοιπόν ο Αμερικάνος γιατρός που τιμά το επάγγελμά του ; Ενημερώνει εκείνος τον ασθενή και όχι η φαρμακευτική εταιρεία.
Π.Β. : Εδώ τώρα θα θέσω μια πολύ σοβαρή ερώτηση. Δεν υπάρχει φαρμακείο που να έχω τύχει ή όπου αναγκαστικά, λόγω του ρεπορτάζ να έχω πάει (και πηγαίνω σε πολλά μέρη της Ελλάδος) και να χρειαστώ φάρμακα και αυτά να δοθούν σε άδειο μπουκαλάκι ή κουτί χωρίς έντυπο. Αυτή την υπευθυνότητα δεν την έχω δει από κανέναν φαρμακοποιό.
 |
| Η Ψυχιατρική Είναι Ιατρική ...... |
Δ.Σ : Δεν υπάρχει στην Ελλάδα αυτό, μην το ψάχνετε. Επειδή το ξέρω 'απαγορεύω' στους ασθενείς μου, να διαβάζουν τον έντυπο και τους εξηγώ ο ίδιος τις παρενέργειες των φαρμάκων διατηρώντας μαζί τους μια τηλεφωνική επικοινωνία. Πολλές φορές για οτιδήποτε άσχετο και αν συμβεί φταίει το φάρμακο.
Π.Β.: Αυτό έχει ως συνέπεια να λειτουργεί αρνητικά η φαρμακευτική αγωγή και σας ρωτώ αν αρρωστήσω ο ψυχίατρος θα με ενημερώσει για την ασθένειά μου, τα συμπτώματα, πως μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς μαζί της και τι σημαίνει υπεύθυνος ασθενής.
Δ.Σ. : Υπεύθυνος ασθενής σημαίνει αυτός που έχει εναισθησία, έχει καταλάβει το πρόβλημά του και συνεργάζεται. Έτσι ο γιατρός προτείνει την φαρμακευτική αγωγή και ο ασθενής που έχει εμπιστοσύνη στο γιατρό του συμμορφώνεται με αυτή. Συγχρόνως ο γιατρός απαντά στα τηλέφωνα (οι ασθενείς συνήθως καλούν τον γιατρό όταν έχουν ανάγκη) και προσπαθεί να είναι κοντά στον ασθενή.
Π.Β. :Όταν ο ψυχίατρος είναι επικριτικός, με κάνει να αισθάνομαι άσχημα, με προσβάλει, με πληγώνει και με απορρίπτει, δεν νιώθω άνετα να ξεδιπλώσω τη σκέψη και την ψυχή μου. Εγώ φταίω ως ασθενής . Τι έχετε να πείτε;
 |
Από την Πανελλαδική Εκστρατεία :
'' Μάθε – Μίλα – Ζήσε''
Από την ομιλία του στη Ρόδο |
Δ.Σ : Κοιτάξτε, το είπα και προχθές που μίλησα στη Ρόδο για το bullying. Όπως εμείς ψυχολογούμε τον κόσμο, το ίδιο πράγμα κάνετε και εσείς με τον ψυχίατρο ή τον ψυχολόγο ή τον οποιονδήποτε ειδικό των ψ. Αν δεν σας ταιριάζει η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας, η συμπεριφορά δεν θα ξαναπάτε .Να ξέρετε όμως ότι υπάρχουν συνάδερφοι διαφορετικών σχολών που η συμπεριφορά τους συνδέεται με την παιδεία τους, την κουλτούρα τους, τα πιστεύω τους και την εκπαίδευσή τους. Πάντως στην Ελλάδα το επίπεδο της ψυχιατρικής είναι πολύ υψηλό. Αν φυσικά δεν σας ταιριάζει ο ψυχίατρος, δεν σας πείθει και δεν υπάρχει χημεία,μπορείτε φυσικά να αλλάξετε. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Σκοπός είναι να γίνουμε καλά.
Π.Β. : Άρα να μην απογοητευθεί κάποιο άτομο που πήγε σε ψυχίατρο και δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Πρέπει να είμαστε ενήμεροι πως όπως διαλέγουμε τον παθολόγο, τον καρδιολόγο και τον χειρουργό έτσι μπορούμε να διαλέξουμε και τον ψυχίατρο.
Δ.Σ. : Μα γι' αυτό υπάρχουν δημόσιοι ψυχίατροι, ιδιωτικοί ψυχίατροι, δημόσιοι και ιδιωτικοί ψυχολόγοι, δημόσιες και ιδιωτικές κλινικές. Από τη στιγμή όμως που έζεις επιλέξει, πρέπει να ακούσεις, να ενημερωθείς και να συνεργαστείς. Αυτό οδηγεί στην επιτυχία.
Π.Β. : Επειδή η συνέντευξη είναι για το κοινό, πάω ένα βήμα πιο κάτω. Όταν μιλάμε για εγκλήματα και υποστηρίζουμε ότι ο φερόμενος δράστης είχε ψυχολογικά προβλήματα εκφραζόμαστε σωστά ή πρέπει να ρωτήσουμε πρώτα τους ειδικούς ;
Δ.Σ. : Ο ψυχίατρος οφείλει να εξετάσει τον φερόμενο δράστη, να θέσει διάγνωση και να συντάξει την πραγματογνωμοσύνη του. Βάσει αυτών θα πρέπει να γίνεται η αναφορά των δημοσιογράφων και φυσικά τον λόγο τον έχει η δικαιοσύνη.
Π.Β. : Δυστυχώς στην Ελλάδα ψυχικές ασθένειες, ποινικό δίκαιο και εγκληματολογία, ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα, απαλλαγή λόγω ακαταλόγιστου, μείωση της ποινής και καλύτερη μεταχείριση, όλα αυτά είναι λίγο θολά. Να αναφέρω πως έχετε χειριστεί τις πλέον δύσκολες υποθέσεις εγκλημάτων στην Ελλάδα και μας ενημερώνετε άρτια και αξιόπιστα στον χρόνο που σας δίνει η κάθε εκπομπή. Τι λέτε λοιπόν για όλα αυτά;
Δ.Σ. : Όντως τα έχω χειριστεί. Επειδή είμαι πραγματογνώμων σε πολλές υποθέσεις σας τονίζω ότι είναι το πλέον δύσκολο από όλα γιατί ο ψυχίατρος πρέπει να κάνει τη δουλειά του ανεπηρέαστος και να καταγράψει όλα αυτά που βρίσκει λέγοντας πάντα την αλήθεια ανεξάρτητα από το αν είναι 'υπεράσπιση' ή 'πολιτική αγωγή'. Από εκεί και πέρα η δικαιοσύνη έχει τον λόγο. Όταν υπάρχει ψύχωση, τότε μιλά η αρρώστια. Διαφορετικά άλλοι παράγοντες (χαρακτήρας, προσωπικότητα, συμπεριφορά) συμβάλλουν στην τέλεση ενός μηνύματος. Επίσης θέλω να σας πω ότι η ψυχική νόσος δεν κάνει διακρίσεις. Αφορά όλους. Το 'κουδούνι' θα χτυπήσει την πόρτα μας κάποια στιγμή όπως χτύπησε την πόρτα του γείτονα. Αλλάζει μόνο η χρονική στιγμή. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι αυτό. Δυστυχώς υπάρχει η νοοτροπία να ασχολούμαστε εκτενώς με τα προβλήματα των άλλων και να κρύβουμε τα δικά μας σαν να είναι ντροπή.
Π.Β. : Από τα βάθη των αιώνων αναφέρονται οι ψυχικές νόσοι. Εσείς αναφέρετε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πάσχουν από κατάθλιψη σήμερα . Είναι αλήθεια ;
 |
Φυσικά εκτός από τις καταθλίψεις,
υπάρχει και η Πολιτική Κατάθλιψη.. |
Δ.Σ. : Φυσικά και είναι αλήθεια. Το 2020 η κατάθλιψη θα είναι η κυριότερη και συχνότερη ασθένεια στον κόσμο και με τα περισσότερα κρούσματα. Φυσικά εκτός από τις καταθλίψεις, υπάρχει και η Πολιτική Κατάθλιψη δηλαδή το σχοινί στον λαιμό λόγω των δυσβάσταχτων οικονομικών καταστάσεων.
Π.Β. : Αν σας καταλαβαίνω σωστά, μιλάτε για την εθνική κατάθλιψη τώρα ;
Δ.Σ. : Φυσικά γιατί λόγω της ακρίβειας της ζωής, των ανελέητων φόρων και των κατασχέσεων πολλοί επιλέγουν αναπάντεχα τον θάνατο.
Π.Β. : Το κατανοώ και μένω άφωνη!
 |
Μπορώ να μιλήσω λοιπόν για
Πολιτικές αυτοκτονίες
αντί για πολιτικές καταθλίψεις... |
Δ.Σ. : Πότε προλαβαίνει κάποιος να δημιουργήσει μια κατάθλιψη που αρχίζει σταδιακά, κορυφώνεται και απαιτείται φαρμακευτική αγωγή. Όταν λοιπόν κάποιος αναπάντεχα βλέπει το δικαστικό κλητήρα να του κατάσχει το σπίτι, τότε 'πνίγεται' (θηλιά στον λαιμό) και αυτοκτονεί. Μπορώ να μιλήσω λοιπόν για Πολιτικές αυτοκτονίες αντί για πολιτικές καταθλίψεις.
Π.Β. : Το άτομο το οποίο έχει κατάθλιψη όπως είπατε χρήζει φαρμακευτικής αγωγής. Μια απλή στεναχώρια ή ένα πένθος είναι διαφορετικά ; Το ρωτώ αυτό γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει επώνυμους παγκοσμίως να μιλούν για ψυχική νόσο και να περάσουν ένα προσωπικό μήνυμα.
Δ.Σ : Η κατάθλιψη θέλει φάρμακα, είναι αρρώστια. Το να εμφανίζεται κάποιος στην τηλεόραση, να ισχυρίζεται ανάλαφρα ότι πέρασε κατάθλιψη, να λέει ότι κάνει ψυχοθεραπεία του τύπου 'τι κάνεις' , 'πως είσαι;' , 'με ποιόν πήγες σινεμά;' και όλα αυτά για τα 15 λεπτά δημοσιότητας είναι γελοίο.
Π.Β. : Πολύ σοβαρά προβλήματα, για τα οποία έχουμε άγνοια και μένουμε αμέτοχοι.
Δ.Σ. : Η κατάθλιψη είναι αρρώστια και η ψυχοθεραπεία δεν είναι 'τι κάνει η οικογένειά σου;' και 'που θα πάτε διακοπές;'. Είναι συγκεκριμένη μέθοδος.
Π.Β : Δεν έχουμε δηλαδή καταλάβει ακόμη τη σημαντικότητα του προβλήματος και κατά πόσο ο απλός πολίτης μπορεί να ενημερωθεί από μόνος του.
Δ.Σ : Ναι ο απλός πολίτης δεν είναι ενημερωμένος και δεν έχει καταλάβει πολλές φορές τη σοβαρότητα του προβλήματος.
Π.Β. : Όταν λοιπόν το άτομο πάσχει γιατί φοβάται να το πει. Μήπως γιατί δεν θα είναι αποδεκτό από την κοινωνία ;
 |
Την ψυχική ασθένεια δεν την φοβόμαστε,
τη σεβόμαστε. |
Δ.Σ. : Την ψυχική ασθένεια δεν την φοβόμαστε, τη σεβόμαστε.
Π.Β. : Η ψυχική ασθένεια θα κάνει τον ασθενή εγκληματία; Είναι σωστό αυτό ;
Δ.Σ. : Όχι υποχρεωτικά και μιλάμε μόνο για την ψύχωση παρανοϊκού τύπου. Καμία άλλη ασθένεια δεν δημιουργεί εγκληματίες.
Π.Β. : Οι εμμονικοί εγκληματίες ;
 |
Γιατί λιγότεροι άρρωστοι σημαίνει περισσότερη χαρά και ευτυχία . ... |
Δ.Σ. : Καμία σχέση , αυτό είναι μια τελείως διαφορετική διαταραχή. Αυτόν που φοβόμαστε είναι ο σχιζοφρενής παρανοϊκού τύπου ο οποίος με τα κατάλληλα φάρμακα και συχνά με κλειστού τύπου ψυχιατρικές νοσηλείες αντιμετωπίζεται και ελέγχεται. Επαναλαμβάνω συνεχώς, την αρρώστια δεν τη φοβόμαστε, τη σεβόμαστε. Ο ψυχίατρος θα εξετάσει τον ασθενή, θα του δώσει τα κατάλληλα φάρμακα, θα ενημερώσει τον ίδιο και την οικογένειά του και θα τον παρακολουθήσει μέχρι την εξαφάνιση των συμπτωμάτων της ψυχοπαθολογίας.
ΠΒ. : Όταν γίνονται καλά οι ασθενείς, έχουν την τάση να σταματούν μόνοι τους τα χάπια.
Δ.Σ : Ναι, ισχύει. Αυτό γίνεται συχνά αλλά δεν είναι πανάκεια. Όταν υπάρχει καλή σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενούς, τότε η διακοπή των φαρμάκων θα γίνει την κατάλληλη στιγμή. Δεν πάει να πει ότι διακόπτοντας τα χάπια θα υπάρξει υποχρεωτικά υποτροπή. Έχω ασθενείς που μου τηλεφωνούν μετά από τριάντα χρόνια για χρόνια πολλά που έχουν εργάζονται και έχουν δημιουργήσει τη δική τους οικογένεια.
Π.Β. : Δεν μιλάω τυχαία για την πορεία σας και ούτε λέω ακρότητες. Ιδού η απόδειξη.
Δ.Σ. : Πιστέψτε με, αυτό συμβαίνει σε πολλούς γιατρούς στην Ελλάδα. Έχουμε καλούς ψυχιάτρους, πολύ καλούς συναδέλφους ψυχιάτρους. Η καλή θεραπευτική σχέση γιατρών-ασθενών συμβάλλει στην προοδευτική διακοπή των φαρμάκων και στην προσωπική εξέλιξη του ασθενούς ούτως ώστε να ζήσει όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι.
Π.Β. : Συνεπώς το Α και τη Β στη ζωή ενός ασθενούς θα είναι ο ψυχίατρος του
Δ.Σ : Όντως ο ψυχίατρος του υποχρεωτικά θα έχει τον έλεγχο της υγείας του κατά την περίοδο της θεραπείας του, Μετά θα είναι ένα πρόσωπο αναφοράς με αριθμό τηλεφώνου και διαθεσιμότητα σε περίπτωση ανάγκης.
Π.Β : Τι γίνεται με τις χρόνιες ασθένειες;
 |
Ελπίζουμε κάποια στιγμή μέσω του
DNA να μπορέσουμε να
αντιμετωπίσουμε όλες τις ψυχικές ασθένειες. |
Δ.Σ : Εμείς παλεύουμε με ένα ποσοστό επιτυχίας 70%. Υπάρχει ένα 30% που θα αποκτήσει χρονιότητας που να χρήζει συνταξιοδότησης για λόγους υγείας. Περιπτώσεις χρονίων ψυχώσεων, μανιοκαταθλίψεων αποτελούν δύσκολες καταστάσεις και χρήζουν συνεχούς παρακολούθησης.
Π.Β. : Οι συγκεκριμένοι ασθενείς μπορούν να βρουν μια χρυσή τομή με τον γιατρό τους ;
Δ. Σ : Ναι γίνεται αλλά να ξέρετε ότι είναι πολύ δύσκολο. Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση, φαρμακευτική αγωγή με πιθανές τροποποιήσεις και ελπίζουμε κάποια στιγμή μέσω του DNA να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλες τις ψυχικές ασθένειες.
Π.Β : Γίνεται έρευνα πάνω στην αποκωδικοποίηση του DNA ;
Δ. Σ. : Ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄90 μια διεθνής διακρατική έρευνα χωρίς όμως να έχει ολοκληρωθεί μέχρι στιγμής. Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό και θα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όλων των ειδών τις ψυχικές ασθένειες.
 |
Από την Πανελλαδική Εκστρατεία :
'' Μάθε – Μίλα – Ζήσε'' Κατά του
bulling – σχολικού εκφοβισμού .
|
Π.Β. : Αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο και μακάρι να γίνει. Οφείλουμε να έχουμε πλήρη ενημέρωση.
Δ. Σ. : Εξυπακούεται ότι από πλευράς μου θα υπάρχει. Προ του τέλους σας υπενθυμίζω, το 'Μάθε Μίλα-Ζήσε' την πανελλαδική εκστρατεία για το bullying και το εντελώς δωρέαν Πρόγραμμα των Νέων κατόπιν προσυμφωνημένου ραντεβού στο Metropolitan.
Π.Β. : Σας ευχαριστώ θερμά για αυτή τη συνέντευξη. Ευελπιστώ να τα ξαναπούμε στο άμεσο μέλλον.
Ήταν τιμή και ιδιαίτερη χαρά που σας γνώρισα και μίλησα μαζί σας.
ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ,Μετά Τιμής και Υπολήψεως ,
Παναγιώτα Βασιλοπούλου : Αξιωματούχος Δημοσιογράφος της Ένωσης Συντακτών Διαδικτύου – Αστυνομικός και Δικαστικός Ρεπόρτερ
Μια συνέντευξη , του Αξιότιμου κυριου Δημήτρη Σούρα, ο Κορυφαίος Ψυχίατρος ,
αφιερωμένη στο κοινό .......
Καλή Ανάγνωση ..
Ρεπορτάζ Για Την Ένωση Συντακτών Διαδικτύου : Παναγιώτα Βασιλοπούλου : Αξιωματούχος Δημοσιογράφος της Ένωσης Συντακτών Διαδικτύου : Αστυνομικός και Δικαστικός Ρεπόρτερ 
